Cruzadon de novo a rúas dos Pregóns, así como o mercado circular, máis cheo de xente que antes. A casa de Gastón era algo máis arriba deste mercado, nunha praza chamada "do Mirmidón". Xusto diante dun pequeno templo de enormes pedras rectangulares había un rexo portal de madeira de carballo, con moitos remaches de ferro. Ao petar nela alguén dende dentro abríu un mirador, botou un ollo e abríu os peches do portal.
Os rapaces quedaron abraiados: o portal daba a un túnel que conducía a un pequeno patio interior arrodeado de diferentes dependencias: casas, almacéns, obradoiros. Gatos de todas clases traballaban polo lugar: algún ferreiro, varias criadas, algún mozo limpando e outros entrenando en armas no patio. Nico foi co Licenciado e co gato negro e branco (que ao parecer se chamaba Golias), posto que tiña moi mala cara, a unha das casas para ver se podían curarlle o ardor de estómago.
Helena e Samuel foron conducidos a unha casucha de pranta baixa, de pedra dura e tellado resistente. Alí sentara a unha mesa e Gastón lles sirveu un suave licor feito de avelás, castañas, noces e nonseicantas cousas máis, que lles quentou o corpo e fixo que se sentiran moi ben. Tamén puxo queixo, marmelo e unha pequena selección de froitos secos.
Comezaron unha conversa na que se citaron moitas cousas das ocorridas no pasado, entre elas o encontro co home dos dentes de pedra, coñecido por Gargoyle. Gastón comentoulles que se adicaba ao moi honroso negocio do estraperlo, e que uns meses atrás rescatara do mar a un mozo, un tal Javier Alvarado. Quedara moi tocado do naufraxio, e morrera pouco despois, deixando moitas incógnitas tras del. Unha desas incógnitas era un estrano artefacto. Rectangular, case cadrado, se abría coma un libro pero non tiña follas dentro, se non luces e imaxes. Nin sequera o Licenciado conseguira controlar tal artefacto.
O que Gastón puña ante Samuel e Helena era un ordenador portátil. Samuel, experto en informática, desvelou varios dos seus secretos: o tal Alvarado era o mozo que vivira no piso de Cinco Calles xusto antes que eles, e que o Sr. Bombín lles contara que desaparecera do día á noite. Os arquivos comezaban como unha especie de tese sobre Compostela, pero remataban nunha espiral descendente de datos que caían sobre outros planos, artefactos máxicos, persoas estranas e espellos.
Comentaron que a cidade estaba medio maldita por un ser ao que chamaban "O Inimigo". Moitos anos atrás xurdira un individuo ao que chamaban Derkesthai (aquí Samuel e Helena ergueron as orellas pensando en Nico), que era medio home, medio dragón. Seica tiña poderes especiais, e incluso os cedía a certos seguidores que tiña. Era quen de grandes fazañas, e moitos agardaban que librara ao mundo da inxustiza. En troques tentou esclavizalo. Foi daquela cando o
Mar Escuro asulagou parte da cidade, cando apareceu o pantano do sur, cando criaturas estranas chegaban na noite.Falaron tamén de que algúns eran capaces de ir "ao Outro Lado", é dicir, á Compostela que eles coñecían. Ás veces usando rezos, espellos, ou simplemente buscando esquinas especiais da cidade onde houbera símbolos especiais, como as cruces potenzadas...
Gastón pideulles axuda, un quid pro quo: el lles axudaría a voltar ao outro lado, pero primeiro eles botaríanlle unha man cun negocio. Seica había unha illa ao oeste onde conseguir unha madeira especial. Precisaba xente para esa misión, pois andaba falto de efectivos. A illa gardaba certos perigos, por suposto, pero nada para xente tan resolta como eles.
Helena dubidou un intre, pero Samuel negouse en redondo. Gastón tomou a mal esa contestación, a pideu certa implicación pola súa parte... confiáralles moita información e pedía sinxelamente unha axuda. Pero a negativa seguía en pé.
Consternado, Gastón convidounos a marchar da súa casa.
Unha vez fóra, Samuel e Helena discutiron polo xeito en que Gastón parecía propoñer un "comigo ou contra min". Ao pouco o Licenciado saíu ao exterior para falar con eles. Parecía vello e canso, apoiado nun bastón e cos pes vendados. Pedíulles que entenderan a Gastón. Era moi orgulloso, si; pero tamén un gato honorable e honroso. Só lles pedía ir a esa misión de recoller madeira (unha misión iniciática, seica; a típica onde se levan aos soldados recén contratados ao aos mozos que chegan a adultos) con el para saber até onde podía fiarse deles. Pero os rapaces era o que non entendían... por que? por que tiñan que probar a súa lealtade ante Gastón?
Samuel preguntoulle se había outros que souberan ir "ao Outro Lado". Había, de certo. Nas escolas de maxia onda o mercado, e tamén no barrio da Pedra, nas aforas. Pero non eran xentes de fiar, e esixían pagos moi elevados en comparación, e non en cartos precisamente.
Falaron de Nico, que quedaba durmindo febril na casa de Gastón. O Licenciado se ocuparía de coidalo o mellor posible, aínda que o seu destino era incerto.
Ao pouco, o Licenciado marchou, deixándolles algo de xantar para o camiño.
Despois de falar un chisco máis, os dous voltaron, desandando o andado, á taberna "Quita-penas" a reflexionar sobre o que farían despois.
No hay comentarios:
Publicar un comentario